ممکن است « کوه های یخ » یا « توده یخ های شناور » برای ما چیز جالبی به نظر آیند ، ولی همین ها چون در مسیر کشتی های اقیانوس پیما قرار بگیرند ، خطر بسیار بزرگی را متوجه آنها می سازند .

یکی از بزرگترین فاجعه های دریایی ، هنگامی رخ داد که کشتی « تیتانیک » در شب چهاردهم آوریل ، به سال 1912 ، به توده ای از یخ های شناور برخورد کرد .در این فاجعه ، 1513 تن جان خود را از دست دادند .

 کوه یخ تکه ای جدا شده از یخچال است . وقتی ( که خود شبیه به رودخانه ای از یخ است ) از دره ها به سوی دریا سرازیر می شود ، ناگهان تکه ای از آن جدا شده و شناکنان در دریا به راه می افتد.

برخی از یخچال ها هرگز به دریا نمی رسند . بلکه در دره های گود و پر شیبی به نام « آبدره » جای می گیرند . آنگاه کوه یخ از این آبدره ( که چون خلیج تنگ و باریکی است ) به سوی اقیانوس رهسپار می شود.

کوه های یخ یا یخ های شناور از لحاظ اندازه بسیار متفاوتند . توده های کوچکی به عرض 6 تا 9 متر را دریانوردان معمولا به نام گردونه می خوانند . البته توده های یخ که صد ها متر بزرگی دارند ، نیز بسیارند . گاهی هم توده های غول پیکری به عرض 800 متر یافت می شوند.

یخی که در یک توده یخ شناور وجود دارد ، 0.89 آب دریا سنگینی دارد . از این رو فقط 0.12 آن از سطح آب بالاتر قرار می گیرد و بقیه اش زیر آب مانده و به چشم ما نمی آید.

بنابراین ، توده یخی که 48 متر آن بیرون آب است ، پیکری به عمق 400 متر نیز در زیر آب دارد.

یخ های شناور بقدری بزرگند که اندازه ی بزرگی آنها تقریبا باور نکردنی است . آیا می دانید که وزن برخی از آنها به 200 میلیون تن می رسد ؟!

چون بیشتر حجم یخ های شناور در زیر آب قرار دارد ، از اینرو وزش بادها در آنها بی تاثیر است . در عوض ، جریان آب اقیانوس است که آنها را در روی آب ، شناور می سازد.

بالاخره ، بیشتر یخ های شناور به نواحی گرمتر که در زیر آبهای دریاست ، رسیده در آنجا ذوب می شوند. تعداد بسیار کمی از آنها حتی پس از برخورد با گلف استریم ، در شرق نیوفانلند ، همچنان باقی می مانند که آفتی بزرگ برای کشتی ها هستند .

از این رو پاسداران سواحل امریکا گروه گشتی خود را به جست جوی آنها می گمارند تا به کشتی ها اطلاعات لازم را در این زمینه بدهند.